ΘΥΡΟΕΙΔΙΚΗ ΟΦΘΑΛΜΟΠΑΘΕΙΑ
Η μη φυσιολογική λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα μπορεί να προκαλέσει θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια, η οποία με τη σειρά της οδηγεί σε δυσάρεστα και ανησυχητικά συμπτώματα. Η θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια είναι μια αυτοάνοση πάθηση που σχετίζεται συχνότερα με τον υπερθυρεοειδισμό και τη νόσο του Graves. Πρόκειται για φλεγμονώδους αιτιολογίας πάθηση των οφθαλμικών και περιοφθαλμικών ιστών που συνδέεται με την ανώμαλη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα. Μπορεί να εμφανιστεί πριν ή μετά τη διάγνωση της θυρεοειδικής δυσλειτουργίας και ενίοτε ακόμα και χωρίς εμφανείς θυρεοειδικές ανωμαλίες. Οι ασθενείς εμφανίζουν συμπτώματα όπως ερεθισμό, δακρύρροια, ερυθρότητα, οίδημα βλεφάρων, διπλωπία, και μειωμένη όραση. Μάλιστα, παρουσιάζεται ο λεγόμενος θυρεοειδικός εξόφθαλμος, η εικόνα δηλαδή του διογκωμένου οφθαλμικού κόγχου.
Ενδεδειγμένη θεραπεία για τη θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια
Η θεραπεία αρχικά είναι συντηρητική και στοχεύει στη ρύθμιση της θυρεοειδικής λειτουργίας, ωστόσο σε σοβαρές περιπτώσεις όπου εντοπίζεται εκτεταμένη πρόπτωση του βολβού κρίνεται αναγκαία η ακτινοθεραπεία ή και η χειρουργική αποσυμπίεση του κόγχου προκειμένου να αντιμετωπιστούν η φλεγμονή και τυχόν επιπλοκές.
Η χειρουργική αποσυμπίεση του κόγχου είναι ένα κρίσιμο βήμα στη θεραπεία σοβαρών περιπτώσεων θυρεοειδικής οφθαλμοπάθειας, ιδιαίτερα όταν η φαρμακευτική αγωγή αποτυγχάνει να ελέγξει την φλεγμονή ή σε περίπτωση που η όραση απειλείται σοβαρά. Αυτή η επέμβαση αποσκοπεί στην ανακούφιση της πίεσης στους οφθαλμικούς ιστούς, μειώνοντας τον εξόφθαλμο και βελτιώνοντας τα συμπτώματα όπως η ερυθρότητα και η ξηροφθαλμία. Η διαδικασία περιλαμβάνει την αφαίρεση οστού από τα τοιχώματα του κόγχου, αφαίρεση λίπους ή συνδυασμό και των δύο, προκειμένου να ανακουφιστεί η πίεση στο οπτικό νεύρο. Η διαδικασία πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία και συνήθως καθιστά εφικτή την ταχεία βελτίωση της όρασης και τη μείωση των συμπτωμάτων. Η Χειρουργός Οφθαλμίατρος Δήμητρα Πορτάλιου αντιμετωπίζει τη θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια ανάλογα με την κάθε περίπτωση και τις ιδιαιτερότητες του εκάστοτε ασθενούς ξεχωριστά. Σκοπός είναι να αντιμετωπιστεί ο θυρεοειδικός εξόφθαλμος με τον κατάλληλο τρόπο, ώστε να πάψει να αποτελεί πρόβλημα για τον ασθενή.